ÇALIŞAN ANNE VE ÇOCUKLARI

Çalışan anneleri en çok zorlayan sahnelerden biri sabahları ‘işe gitme’ çocuktan ayrılma zamanının geldiği anlardır. 

Annelerin en sık dile getirdiği “anne işe gitme” diyerek çocuğun ağlaması, anneden ayrılmamak için çabalaması 

veya yuvanın önünde arabadan inmemek, okulun kapısında anneden ayrılmamak için diretilen dakikalardır. 

Anneler bu durumda ne yapacakları konusunda kafaları karışmakta ve kendilerini çaresiz hissetmektedir. 

Sabahları ‘ayrılık saatlerinde’ yaşanan sorunlar anneleri kaygılandırır “Acaba yanlış mı karar verdim?”,

“Çalışmasam daha mı iyi olurdu?”, “İşi bıraksam mı?”, “Ben iyi bir anne miyim?” vs. 

gibi soruları defalarca kendilerine sorarlar. İçsel bir çatışma yaşarken de sorunların üstesinden gelmeye çalışırlar.

Aslında “ Ben yeteri kadar iyi bir anne miyim?”

“Çocuğumun ihtiyaçlarını gerektiği kadar karşılayabiliyor muyum?”  

ve çeşitli nedenlerle ilgili yaşanan ‘suçluluk duyguları’ sadece çalışan kadınların sıkıntısı değil, birçok annenin 

yaşadığı ve ifade ettiği genel bir sıkıntıdır. 

Çalışan anne bu sorunları nasıl aşabilir?

 Çalışan anne çocukla ilgili ortaya çıkan sorunların hemen hepsini ‘çalışan anne’ olduğuna, yeterli ilgiyi ve sevgiyi çocuğuna gösteremediğine bağlar.

Öncelikle anneler  lütfen her sorunda faturayı kendilerine çıkarmaktan vazgeçin!

Ayrıca çalışan anne olmaya karar vermenin sorumluluğunu alarak, bu kararınızın arkasında durmalı ve çalışan 

bir anne olarak hayatınızı nasıl planlayacağınızı düşünmelisiniz. 

Çalışan kadın çocukla ve evle ilgili sorumlulukları eşiyle paylaşmalıdır. 

Eşinden mutlaka destek istemelidir. Hatta bu destek grubunu olabildiğince genişletilmelidir. 

Acil durumlarda yardım istenebilecek ekstra destek grubu oluşturulmalıdır. 

Güvenilir yakın arkadaşlar, akrabalar vs.

Çocuğunuzu bakıcıya ya da okula bırakırken ağladığında, sizden güçlükle ayrıldığında; 

bu yaştaki bir çocuk için bunun normal bir davranış olduğunu kabullenin. 

Kendinizi suçlu hissetmeyin. Onu susturmak için ikna etmeye ÇALIŞMAYIN, özellikle “anne çalışmak zorunda, para kazanmak zorunda” gibi. 

Bu yaşta bunları anlamadığı gibi kendi duygularının da anlaşılmadığını hisseder. 

Bu nedenle ayrılırken yanağına bir öpücük koyun ve şunları söyleyin: “anne işe gidiyor diye üzgünsün, anneyi özlüyorsun, ben de seni çok özlüyorum.

işten hemen sonra eve geleceğim” diyerek kısaca vedalaşın. 

Ağlaması sürse dahi bu sahneyi çok uzatmayın.

O sizden kısa bir sonra sakinleşecektir. 

Çocuğunuzun siz giderken görmesine izin verin.

Gizlice kaçmaya çalışmayın.!

Yapamadığınız işler konusunda kendinizi bağışlayın.

Huzur içinde işinize gidin. 

Her şeyi mükemmel yapmak zorunda olmadığınızı hatırlayın.!