ÇALIŞAN ANNE VE ÇOCUK 2

Değerli  çalışan anneler çocuklarınızın yaşadığı bazı sorunlardan bahsetmiştim. Bu davranış ve psikoloji ile  birlikte size doğru olduğunu düşündüğünüz davranışları birlikte karar vermeyi öneriyorum.

 En çok yapılan hatalar:

- Yeteri kadar çocuğuna ilgi gösteremediğini düşünen anne, kendini suçlu hissederek vaktinin çoğunu çocuğuna ayırır. Aşırı ilgi gösterir.Bu durum çocuğa şımarıklık olarak geri döner.

- Anne sınır koymakta güçlük yaşar, tolerans düzeyi yüksek davranışlar sergiler. 

-  Anne Çocuğun her istediğini almaya çalışır.Bu durum çocukta tatminsizliğe yol açar.

- Anne Suçluluk duygusuyla “HAYIR” demesi gereken yerlerde  “EVET” der.

Böylelikle aşırı ilgi ve ilgisizlik arasında gidip - gelindiğinde çocukta denge bozulabilir

Bu nedenle,Sevgili çalışan anneler lütfen once;

-    Planlama yapın.

-    Önceliklerinizi belirleyin.

-    Dinlenin. Kendinize zaman ayırın. 

Dinlenmiş bir anne, dikkatini çocuğuna daha iyi yönlendirebilir. İki saat zoraki, yorgun bir şekilde çocukla vakit geçirmek yerine;

 bir saatini kendinize ayırmış, dinlenmiş ve keyifli bir saat çocukla oyun oynayarak, onunla konuşarak vakit geçirmek daha yararlıdır.

-    Yardım istemeyi öğrenin. Eşinizden, arkadaşlarınızdan, ebeveynlerinizden. Belli aralıklarla destek almak kendinizi iyi hissetmenizi sağlar. “Evet” destekleniyorum, yalnız değilim duygusunu yaşarsınız.

-    Hafta da bir gün eşinizle dönüşümlü olarak işinizden 1 saat erken çıkabilirsiniz. Bu 1 saati işte başka bir gün telafi edebilirsiniz. Bunu başaramıyorsanız, birkaç haftanızı zaman eğitimine ayırarak çözebilirsiniz. Bu küçük durumlar çocuklar için çok önemlidir.

-    Eğer çocuğunuz okula gidiyor ve servisle geliyorsa bazı haftalar yuvadan siz alabilirsiniz.

-    Unutmayın ki kariyerinizi devam ettirmek istemeniz ya da çalışmak zorunda olmanız çocuğunuzu daha az sevdiğinizi göstermez.

-    Çalışmayan bir anne olarak da tam günlük bir ebeveynlik yapamayacağınızın farkında olun!

 Hem yaptığınız işten hem de anneliğinizden keyif alın. 

Unutmayın ki çocukların asıl ihtiyacı mutlu ve doyumlu bir anneye sahip olmaları. 

Bunun çocuklara daha iyi geleceğini hatırlayın.

Velilerimle görüşmelerimizde fark ettiğim; 

çalışan annelerin bir kısmı işten arta kalan zamanının büyük bir bölümünü çocuklarına ayırıyorlar. 

Böylelikle dinlenmedikleri, sakinlemedikleri, kafaları düşüncelerle dolu olduğu için; çocuklarıyla gergin, sinirli ve kızgın, hatta yaşamlarının birçok noktasında onları engel görebiliyorlar. 

Bu suçluluk duygularıyla da baş etmek için, çocuk karşısında tutarsız davranışlar sergileyebiliyorlar.

Oysa yaşamda denge kurmak gerekir. 

İşyerinde ‘çalışan rolü’,  evde ‘eş rolü’ – ‘anne rolü’, sosyal grubunda ‘arkadaş rolü’ vs. Baktığınızda yaşamda pek çok rolümüz var. Bu roller arasında sıkışıp kalmak yerine, bu rollerimizle barış içinde olduğumuzda yaşamımızda sağlamamız gereken uyum ve dengeyi de yaratmış oluruz.

Çocukların istekleri karşısında daha soğukkanlı olmak ve gereğinde HAYIR diyebilmek önemlidir. 

Çocuğa katı sınırlar koymak ne kadar zararlı ise, sınır koymamakta bir o kadar zararlıdır.

Ebeveynlerin çocuklarıyla ilişkilerinde,  korkularının ve endişelerinin yönetmemelerine özen göstermeleri daha yararlıdır.